در این مقاله در رابطه با مفهوم فیشینگ و فیشینگ در ارزهای دیجیتال صحبت میکنیم با ما همراه باشید.
آشنایی با مفهوم فیشینگ
فیشینگ یک روش حمله کامپیوتری است که در آن، افرادی به کاربران یک وب سایت، ایمیل، پیامک یا برنامه مخصوصی ارسال میکنند و سعی میکنند از آنها اطلاعات حساب کاربری، رمز عبور، شماره کارت بانکی و سایر اطلاعات حساس را به دست آورند.
این افراد عموماً با استفاده از تقلب و فریب، کاربران را متقاعد میکنند تا اطلاعات حساس خود را ارسال کنند. از جمله روش‌هایی که برای این منظور به کار می‌روند، ساختار و طراحی مشابه با سایت‌ها و خدمات معتبر است. به طور مثال، فردی ممکن است یک پیامک تقلبی با عنوان “تراکنش مشکوک” به یک شماره تلفن همراه بفرستد که با شماره بانک یا شرکت معتبری که فرد قصد دزدیدن اطلاعات را دارد، مشابه باشد.
در واقع، هدف اصلی فیشینگ، دستیابی به اطلاعات حساس و امنیتی است که می‌تواند برای سرقت هویت، جعل و کلاهبرداری های مالی مورد استفاده قرار گیرد. بنابراین، برای پیشگیری از فیشینگ، کاربران باید هویت خود را محافظت کرده و هرگز اطلاعات حساس خود را به افراد ناشناس ارسال نکنند. همچنین، باید به دقت نام کاربری، رمز عبور و دیگر اطلاعات خود را در سایت‌ها و برنامه‌های مختلف انتخاب کنید و از برنامه‌های ضد ویروس استفاده کنید تا از ورود ویروس‌ها و برنامه‌های مخرب به سیستم خود جلوگیری کنید.
فیشینگ در ارزهای دیجیتال
فیشینگ در ارزهای دیجیتال، به روشی اطلاق می‌شود که به وسیله آن، افرادی با استفاده از تقلب و فریب کاربران، به ارزهای دیجیتال آنها دسترسی پیدا میکنند. این افراد معمولاً به صورت ناشناس و با استفاده از ایمیل‌های تقلبی، صفحات وب تقلبی یا نرم‌افزارهای آلوده، کاربران را به فریب می‌برند و از آنها اطلاعات شخصی و اطلاعات حساب کاربری خود را می‌گیرند.
در مورد ارزهای دیجیتال، فیشینگ می‌تواند به گونه‌ای بسیار خطرناک باشد، زیرا اگر افرادی که به این شیوه به ارزهای دیجیتال کاربران دسترسی پیدا کرده‌اند، بتوانند به طور قانونی دستگاه کاربران را کنترل کنند، می‌توانند ارزهای دیجیتال کاربران را به صورت قانونی به خود انتقال دهند و یا حتی اطلاعات کاربری آنها را برای اهداف مخرب استفاده کنند.
بنابراین، کاربران ارزهای دیجیتال باید به اطلاعات حساب کاربری خود و هرگونه ایمیل یا پیغام ناشناسی که دریافت میکنند، بسیار محتاط باشند و هیچ‌گاه اطلاعات حساب خود را با دیگران به اشتراک نگذارند. همچنین، استفاده از نرم‌افزارهای ضد ویروس و بررسی دقیق هرگونه نرم‌افزار قبل از نصب، از مسائلی است که کاربران ارزهای دیجیتال باید در نظر داشته باشند.
فیشر کیست؟
فیشر (Phisher) فردی است که در فرایند فیشینگ نقش دارد و با استفاده از روش‌های تقلبی و فریب، سعی می‌کند از کاربران اینترنتی اطلاعات حساس و مهمی مانند نام کاربری، رمز عبور، شماره کارت بانکی و سایر اطلاعات شخصی و مالی را به دست آورد.
فیشر‌ها عموماً از سایت‌هایی استفاده میکنند که شباهت زیادی به سایت‌ها و خدمات معتبر و مورد اعتماد دارند. همچنین، آنها ممکن است به صورت ایمیل، پیامک و یا از طریق برنامه‌های پیام‌رسان و شبکه‌های اجتماعی نیز اقدام به فریب کاربران کنند.
از آنجایی که فیشر‌ها به دنبال سرقت اطلاعات حساس کاربران هستند، افراد باید از برخورد با ایمیل‌ها و پیام‌های مشکوک و از سایت‌هایی که شبیه سایت‌های معتبر و مورد اعتماد هستند، خودداری کنند و اطلاعات حساس خود را به افراد ناشناس ارسال نکنند.
اطلاعات مورد نیاز یک فیشر
فیشر برای انجام فرایند فیشینگ به اطلاعات حساس و مهمی نیاز دارد که از طریق تقلب و فریب از کاربران اینترنتی به دست آورده می‌شود. برخی از اطلاعات مورد نیاز یک فیشر عبارتند از:
۱. نام کاربری و رمز عبور: فیشر‌ها با ارسال ایمیل‌ها و پیام‌هایی که به شکل سایت‌های معتبر و مورد اعتماد طراحی شده‌اند، سعی میکنند نام کاربری و رمز عبور کاربران را به دست بیاورند.
۲. شماره کارت بانکی: فیشر‌ها برای دستیابی به شماره کارت بانکی کاربران از طریق ایمیل، پیامک و یا از طریق سایت‌های تقلبی، به شکلی معتبر و جدی به کاربران پیام می‌دهند تا اطلاعات مورد نیازشان را وارد کنند.
۳. شماره تلفن همراه: فیشر‌ها ممکن است از طریق ارسال پیامک و یا تماس تلفنی با کاربران در تلاش باشند تا اطلاعات مورد نیاز خود را به دست آورند.
۴. آدرس ایمیل: فیشر‌ها می‌توانند با ارسال ایمیل‌های تقلبی و فریب‌دهنده، کاربران را به سمت صفحات تقلبی هدایت کرده و در این راه از آدرس ایمیل آنها بهره ببرند.
۵. اطلاعات شخصی: فیشر‌ها ممکن است به دنبال دستیابی به اطلاعات شخصی کاربران باشند که می‌توانند با استفاده از آنها به شکلی موثرتر در فرایند فیشینگ اقدام کنند. به عنوان مثال، اطلاعاتی مانند تاریخ تولد، نشانی منزل و محل کار، شماره تلفن و آدرس ایمیل.
معرفی اولین فیشینگ مبتنی بر الگوریتم
اولین فیشینگ مبتنی بر الگوریتم در سال ۲۰۰۳ توسط یک گروه از هکرهای کامپیوتری ایتالیایی به نام Phishing.org انجام شد. این حمله با استفاده از الگوریتمی به نام “SiteKey” انجام شد که توسط شرکت “PassMark Security” توسعه داده شده بود.
SiteKey در اصل یک تصویر کوچک است که در صفحه ورود به حساب کاربری نمایش داده می‌شود و به هر کاربر یکتاست. هر بار که کاربر وارد حساب کاربری خود می‌شود، تصویر SiteKey نمایش داده می‌شود تا کاربر مطمئن شود که در حال ارتباط با سایت اصلی است. اما گروه Phishing.org با استفاده از الگوریتم خود، تصویر SiteKey را به شکل تقلبی تولید کرد و در یک صفحه تقلبی نمایش داد تا کاربران را فریب دهند و اطلاعات حساسشان را دریافت کنند.
این حمله از سوی PassMark Security به عنوان اولین حمله فیشینگ مبتنی بر الگوریتم شناخته شد و باعث شد تا شرکت‌های بسیاری، از جمله بانک‌ها، برای مقابله با این نوع حملات، راهکارهای امنیتی جدیدی را توسعه دهند.
آغاز حملات فیشینگ ارزهای دیجیتال از طریق ایمیل
حملات فیشینگ از طریق ایمیل، به عنوان یکی از رایج‌ترین روش‌های حمله در دنیای دیجیتال شناخته می‌شوند. بر اساس تحقیقات انجام شده، اولین حملات فیشینگ از طریق ایمیل، در دهه ۱۹۹۰ شروع شدند.
در ابتدا، این حملات به صورت ساده و با استفاده از ایمیل‌هایی که شامل متن‌های تقلبی و نامزدهای خیالی بودند، انجام می‌شدند. اما با گذر زمان، فناوری‌های امنیتی پیشرفته‌تر شدند و به همراه آن، حملات فیشینگ نیز پیچیده‌تر شدند.
امروزه، حملات فیشینگ از طریق ایمیل، به شکلی پیشرفته‌تر و با استفاده از روش‌های اجتنابی متنوعی، انجام می‌شوند. برای مثال، حمله کنندگان ممکن است از نام و لوگوی شرکت‌های معتبر و قابل اعتماد، استفاده کنند تا اعتماد کاربران را جلب کنند و آنها را به ارائه اطلاعات حساس مانند نام کاربری، رمز عبور، شماره کارت بانکی و غیره تشویق کنند.
به علت شیوع و پرطرفداری ایمیل بین کاربران، حملات فیشینگ از طریق ایمیل همچنان یکی از رایج‌ترین روش‌های حمله در دنیای دیجیتال محسوب می‌شوند. برای جلوگیری از این نوع حملات، کاربران باید از ارسال اطلاعات حساس از طریق ایمیل، خودداری کرده و همچنین از روش‌های امنیتی مانند استفاده از نرم‌افزارهای ضد ویروس و آپدیت دائمی سیستم خود استفاده کنند.
شروع اولین کلاهبرداری از طریق دامنه وبسایت
اولین کلاهبرداری از طریق دامنه وبسایت در سال ۱۹۹۵ رخ داد. در آن زمان، یک فرد با نام “Kevin Mitnick”، با استفاده از تکنیک هایی هک و نفوذ به سیستم‌های مختلف، توانست به دامنه وبسایت “Netcom” دسترسی پیدا کند. سپس با استفاده از نام و شماره تلفن شرکت “Netcom”، توانست دسترسی به سیستم های دیگری از جمله شرکت “Sun Microsystems” را نیز به دست آورد.
با استفاده از این دسترسی، Kevin Mitnick توانست به اطلاعات حساس شرکت هایی که به آنها دسترسی پیدا کرده بود، دسترسی پیدا کند. این مورد باعث شد که او به مدت دو سال تحت تعقیب قرار بگیرد و در نهایت در سال ۱۹۹۷ دستگیر شود.
این حادثه، یکی از اوایلین موارد کلاهبرداری از طریق دامنه وبسایت بوده است و نشان داد که چه توانایی‌هایی برای کلاهبرداران در دسترس است و چگونه آنها می‌توانند با استفاده از فریب و تقلب، به اطلاعات حساس شرکت‌ها و افراد دسترسی پیدا کنند. از آن زمان به بعد، کلاهبرداری از طریق دامنه وبسایت با رشد روزافزون فناوری وب و بهبود روش‌های امنیتی، رو به افزایش گرفته و به یکی از شایع‌ترین روش‌های حمله در دنیای دیجیتال تبدیل شده است.
فیشینگ تلفنی در ارزهای دیجیتال
فیشینگ تلفنی یک روش کلاهبرداری در حوزه دیجیتال است که در آن کلاهبرداران با تماس تلفنی با قربانیان خود، سعی در گرفتن اطلاعات حساس آنها میکنند. این روش به طور معمول با استفاده از تکنیک های مختلفی مانند شبیه سازی شماره تلفن دریافت کننده تماس، تقلید از شخصیت معروف یا نمایش اطلاعات تقلبی در صفحه نمایش تلفن همراه انجام می‌شود.
در این نوع کلاهبرداری، کلاهبرداران می‌توانند اطلاعات حساس مانند شماره حساب بانکی، شماره کارت اعتباری، رمزعبور و اطلاعات شخصی دیگر را از قربانیان خود دریافت کنند. آنها می‌توانند از این اطلاعات برای کلاهبرداری در حوزه بانکی، خرید اینترنتی، سرقت هویت و سایر فعالیت های مجرمانه استفاده کنند.
کلام آخر
صرافی رزکپ یکی از صرافی‌های ارز دیجیتال در استرالیا است. این صرافی امکان خرید و فروش تتر و بیش از ۱۰۰ نوع ارز دیجیتال را فراهم می‌کند. همچنین کاربران می‌توانند به صورت آنی و با استفاده از حساب بانکی خود واریز و برداشت ارز دیجیتال انجام دهند. رزکپ با داشتن مجوز رسمی از آسترک استرالیا به عنوان شرکت پشتیبان، به عنوان یکی از صرافی‌های قابل اعتماد در استرالیا مطرح است. در حال حاضر، این صرافی توانسته است جایگاه قابل توجهی در بازار ارزهای دیجیتال استرالیا پیدا کند و از طریق بستر امنی که فراهم کرده است، به مبارزه با جرایم مالی، از جمله پولشویی و تحریم‌های مالی، کمک می‌کند.
