در این مقاله به دولت استرالیا رسیدیم.استرالیا یک فدراسیون متشکل از 6 ایالت است که به همراه دو قلمرو خودگردان دارای قانون اساسی، پارلمان، دولت و قوانین مختص به خود است و دولت آن با نام‌های دولت فدرال، دولت مشترک المنافع یا دولت استرالیا شناخته می‌شود. دولت‌های ایالتی و سرزمینی براساس اصل حکومت پارلمانی که ارجاع گرفته از سیستم حکومتی بریتانیا است، اداره می‌شوند.
دولت کشور های مختلف سیستمی برای حکومت کشورشان دارند و سیستم حکومتی ساختاری است که یک کشور توسط آن اداره می‌شود. برخی از نمونه‌ها عبارت‌اند از دموکراسی، کمونیسم، دیکتاتوری، سلطنت و جمهوری است. استرالیا دارای سیستم مختلط دولت است و این یکی از ویژگی های مثبت دولت این کشور می باشد. سیستم حکومت این کشور یک دموکراسی نمایندگی و سلطنت مشروطه. همچنین یک فدراسیون از ایالت‌ها است.
تاریخچه دولت استرالیا
پس از ورود بریتانیایی‌ها و تا پیش از ۱۹۰۱ میلادی استرالیا از ۶ مستعمره جداگانه و خودمختار زیر نظر دولت بریتانیا تشکیل‌شده بود که مستقل از هم توسعه یافتند. هر مستعمره، قانون اساسی و قانون ویژه خود در امور دفاعی، مهاجرت، پست، بازرگانی و ترابری را داشت. این موضوع باعث دشواری‌هایی بین مستعمره‌ها می‌شد. برای نمونه، بازرگانی و ترابری بین مستعمره‌ها گران و کُند بود و اجرای قانون، در مستعمره‌ها سخت بود.
علاوه براین، مستعمره‌های جدا از هم نظام دفاعی ضعیفی داشتند. درنتیجه، مردم خواستند که مستعمره‌ها با یکدیگر متحد شوند. از آن مهم‌تر شکل‌گیری هویت ملی استرالیایی بود و حس ملی‌گرایانه فراگیری بین همه ساکنان استرالیا وجود داشت. در رقابت‌های بین‌المللی، تیم‌های ورزشی مستعمره‌ها همگی باهم بانام “استرالیا” شرکت می‌کردند و فرهنگ استرالیایی در ترانه‌ها، اشعار، داستان‌ها و هنر، در حال گسترش بود.
سال ۱۹۰۱، شش بخش برای افزایش قدرت مرزی خود و تشکیل ارزش‌های مشترک به هم پیوستند. این اتفاق مهم را Federation می‌نامند. در این زمان بود که کشور استرالیا به معنای امروزین آن متولد شد.
دولت پارلمانی
دولت فدرال بر طبق قانون اساسی استرالیا دارای سه بازوی اصلی از جمله پارلمان، دولت مجریه و قوه قضائیه است. برخی از ویژگی‌های سیستم حکومتی استرالیا در قانون اساسی ذکر نشده‌اند بلکه بر اساس عرف و قرارداد تدوین شده‌اند. منظور از دولت پارلمانی این است که دولت مجریه از درون پارلمان تشکیل شود و در برابر آن مسئول باشد. این ویژگی اصلی یک دولت به سبک «وست مینستر» است که از الگوی بریتانیا پیروی می‌کند، بر خلاف سایر سیستم‌های حکومتی که در آن قوه مجریه کاملاً مجزا بوده و مستقیماً به قوه مقننه پاسخگو نیست. این سیست در در ایالات متحده آمریکا دیده می‌شود.
مجلس استرالیا
قانون اساسی قدرت قانونگذاری کشورهای مشترک المنافع، اختیار وضع قوانین را به پارلمان می‌دهد. پارلمان متشکل از ملکه به نمایندگی از فرماندار کل و دو مجلس از جمله مجلس نمایندگان و سنا است. قوانین پیشنهادی برای تبدیل شدن به قانون، باید مورد موافقت هر دو مجلس قرار گیرند. دو مجلس دارای اختیارات مساوی هستند، با این تفاوت که محدودیت‌هایی در اختیار سنا برای معرفی یا اصلاح مستقیم برخی از قوانین مالی وجود دارند.
فرماندار کل با تصویب قوانین در فرآیند قانونگذاری نقش دارد. مجلس همچنین به دولت مجریه اجازه می‌دهد تا برای هزینه‌ها و مالیات، خرج پول عمومی و بررسی اقدامات اداری دولت وارد عمل شود. یکی دیگر از وظایف پارلمان تحت سیستم استرالیا، این است که اعضای دولت اجرایی را از طریق عضویت جذب کند.
پس از انتخابات عمومی، حزب سیاسی یا ائتلاف احزاب، با حمایت اکثریت اعضا در مجلس نمایندگان، حزب حاکم و رهبر آن به سمت نخست وزیر نائل می‌شود. ترکیب مجلس همچنین تعیین می‌کند که چه کسی اپوزیسیون رسمی را تشکیل می‌دهد. اپوزیسیون بر اساس کنوانسیون، مخالفت با دولت را بر عهده دارد. اپوزیسیون بخش مهمی از سیستم حکومتی دموکراتیک استرالیا است. در حالی که طبق تعریف، دولت از حمایت اکثریت اعضای مجلس نمایندگان برخوردار است، سیستم رأی گیری مورد استفاده برای انتخابات سنا، فرصت بیشتری را به احزاب اقلیت و افراد مستقل می‌دهد و دولت اغلب از حمایت اکثریت در سنا برخوردار نیست.
دولت مجریه
قانون اساسی می‌گوید که قدرت اجرایی کشورهای مشترک‌المنافع به ملکه واگذار شده و توسط فرماندار کل به‌عنوان نماینده ملکه قابل اعمال است. بااین‌حال، درک واقع‌بینانه از دولت اجرایی استرالیا را نمی‌توان تنها از قانون اساسی به دست آورد، و در واقع خواندن تحت‌اللفظی قانون اساسی می‌تواند گمراه‌کننده باشد.
دولت مجریه در عمل
در واقع، قدرت اجرایی در اختیار نخست‌وزیر و کابینه (وزرای ارشد) است. قدرت آنها ناشی از:
- بر اساس قانون اساسی از عضویت آنها در شورای اجرایی فدرال و وضعیت به‌عنوان “مشاوران” فرماندار کل
- از نظر سیاسی، از مردم در انتخابات مجلس نمایندگان
- از عرف – یعنی عرف و سنت.
نه نخست‌وزیر و نه کابینه در قانون اساسی ذکر نشده است – تدوین‌کنندگان قانون اساسی وجود آنها را بدیهی می‌دانستند، همان‌طور که کنوانسیون‌های مختلف سیستم حکومتی وست مینستر را که از انگلستان به ارث رسیده بود، انجام دادند.
ترکیب وزارت
نخست وزیر
نخست وزیر رئیس دولت است. او با انتخاب رهبر حزب در دولت (در مورد دولت ائتلافی و حزب اصلی) به این موقعیت دست می‌یابد.
کابینه
کابینه متشکل از وزرای ارشد به ریاست نخست وزیر، ارگان اصلی سیاست گذاری دولت است. سیاست‌های اصلی و پیشنهادات قانونی، توسط کابینه تصمیم گیری می‌شوند. نخست وزیر وزیران را برای پست‌های کابینه انتخاب می‌کند.
وزرا
وزیران توسط نخست وزیر انتخاب می‌شوند. قانون در حال حاضر به حداکثر 30 وزیر اجازه می‌دهد. حدود 20 وزیر ارشد بخش‌های اصلی را اداره می‌کنند و آنها معمولاً اعضای کابینه هستند. سایر وزرا مسئول حوزه‌های خاص اداری در یک بخش اصلی بوده یا ممکن است مسئول یک بخش کوچک باشند. وزرا از هر دو مجلس منصوب می‌شوند، اگرچه اکثر آنها (حدود دو سوم) اعضای مجلس نمایندگان هستند.
دبیران پارلمانی
حداکثر 12 عضو و سناتور توسط نخست وزیر به عنوان منشی‌های پارلمانی که به عنوان دستیار وزیر نیز نامیده می‌شود، برای کمک یا نمایندگی وزرا در مسئولیت‌های اداری خود منصوب می‌شوند.
نقش فرماندار کل
فرماندار کل وظایف تشریفاتی رئیس دولت را به نمایندگی از ملکه انجام می‌دهد. درحالی‌که اختیارات دولت اجرایی توسط فرماندار کل یا به نام فرماندار کل اعمال می‌شود، چنین اقداماتی طبق توصیه نخست‌وزیر و وزیران انجام می‌شود.
طبق قانون اساسی فرماندار کل:
- شوراهای اجرایی را منصوب و عزل می‌کند
- وزرا را برای اداره ادارات و سازمان‌های خدمات عمومی منصوب و عزل می‌کند
- قضات را منصوب می‌کند (برکناری قضات فقط توسط مجلس انجام می‌شود)
- فرمانده کل نیروهای دفاعی است
- تصمیم می‌گیرد که مجلس چه زمانی تشکیل می‌شود (باتوجه‌به برخی الزامات قانون اساسی)، و ممکن است آن را لغو (تعلیق) یا منحل کند.
- برای انتخابات عمومی نامه صادر می‌کند
- با پیشنهاد تخصیص به مجلس، هزینه‌های دولت را آغاز می‌کند
- با تصویب قوانینی که توسط هر دو مجلس تصویب شده است، قوانین پیشنهادی را به قوانین پارلمان تبدیل می‌کند
- می‌تواند هر قانونی را که توسط دو مجلس تصویب می‌شود مسدود یا پیشنهاد اصلاحیه دهد.
اختیارات ذخیره فرماندار کل
در برخی موارد، قانون اساسی به فرماندار کل اختیاراتی می‌دهد که مستقل عمل کند. این اختیارات شامل قدرت انحلال مجلس نمایندگان و در شرایط خاص، انحلال هر دو مجلس می‌شوند. با این حال، در غیر از شرایط استثنایی، فرماندار کل از توصیه نخست وزیری که اعتماد مجلس را حفظ کرده است، پیروی خواهد کرد.
اختیاراتی که فرماندار کل باید بدون مشورت عمل کند، به عنوان «اختیارات ذخیره» نامیده می‌شوند که در قانون اساسی به وضوح تعریف نشده‌اند. کارشناسان قانون اساسی در مورد میزان دقیق اختیارات ذخیره یا در مورد ماهیت شرایط استثنایی که ممکن است در آن اعمال شوند، با یکدیگر توافق ندارند.
سایت دولت استرالیا
استرالیا ازجمله کشورهای پیشرو درزمینهٔ دولت الکترونیک است. بسیاری از خدمات دولت استرالیا امروزه به شیوه الکترونیک و از طریق سایت‌های اینترنتی صورت می‌پذیرد.
آدرس سایت رسمی دولت استرالیا به آدرس: https://australia.gov.au است. در این سایت انواع خدمات و اطلاع‌رسانی‌های گوناگون انجام می‌شود و همچنین درگاه سایت‌های ایالت های استرالیا قرار داده‌شده است.
کلام پایانی
آشنایی با دولت استرالیا و تاریخچه آن برای کسانی که علاقه‌مند به مهاجرت به این کشور هستند جذاب و لازم است.که ما در این مقاله معرفی کاملی از دولت این کشور داشتیم.اگر قصد مهاجرت و زندگی در استرالیا را دارید، صرافی رزکپ بهترین انتخاب برای حواله دلار استرالیا و انجام حواله های شما است. همچنین اگر که در بازار ارزهای دیجیتال فعالیت می‌کنید می‌توانید از دیگر خدمات رزکپ برای خرید و فروش تتر، تبدیل تتر به دلار استرالیا بهره ببرید. رزکپ سریع‌ترین راه برای انجام حواله های شماست.
